انتقاد فایده ای ندارد ، چون شخص را در حالت دفاعی قرار میدهد و او را وادار میسازد که اعمالش را توجیه کند . انتقاد خطرناک است ، چون غرور ارزشمند فرد را جریحه دار میکند و به احساس اهمیت دادن به خود لطمه میزند و بیزاری و کینه را بر می انگیزد .
بی.اف.اسکینر ، روان شناس مشهور جهانی ، در آزمایش هایش ثابت کرد حیوانی که برای رفتار درستش ، پاداش میگیرد ، سریعتر و مؤثرتر از حیوانی که برای رفتار غلطش تنبیه شده است ، چیز یاد میگیرد . تحقیقات بعدی نشان داد که این اصل برای انسان هم مصداق است .
ما با انتقاد نمیتوانیم تغییراتی دائمی به وجود آوریم و اغلب بیزاری و کینه ایجاد میکنیم .
هین سلی روان شناس بزرگ دیگر ، گفته است : «هرچقدر که تشنه تاثیریم ، از سرزنش و تکذیب نفرت داریم .»
«اگر نمیخواهی درباره ات قضاوت کنند ، در باره هیچ کس قضاوت نکن»
انتقاد تند باعث شد که توماس هاردی ، یکی از نازنینترین داستان نویسان انگلیس ، برای همیشه داستان نوشتن را ترک کند . انتقاد باعث شد توماس چارتون ، شاعر انگلیسی ، خودکشی کند .
به جای سرزنش مردم ، سعی کنیم حرف آنها را بفهمیم . بیائید ببینیم چرا بعضی کارها را انجام میدهند . از سرزنش کردن ، کارهای مفیدتر و ارزشمندتری هم وجود دارد و آن همدردی ، صبر و مهربانی است «همه چیز را دانستن یعنی همه را بخشیدن .»
به قول دکتر جانسون :«آقا ! خود خدا هم تا دم آخر ، قضاوت نمیکند .»
پس من و شما چرا این کار را میکنیم ؟

اصل اول : انتقاد ، سرزنش و گلایه نکنید .

saman.heydari_69@yahoo.com